"Wiadomo nam dobrze, jak wielkie trapią was kłopoty tego świata. Ponieważ jednak dla tych, którzy są w największym ucisku, jedyną pociechą jest miłosierdzie Stwórcy, w Nim dajcie swą nadzieję, do Niego zwracajcie się całą duszą. Na kogo chce, sprawiedliwie dopuszcza utrapienie i uwolni tego, kto Mu ufa; Jemu więc dzięki czyńcie i cierpliwie znoście, cokolwiek zostało na was zesłane. Jest bowiem prawego umysłu nie tylko w pomyślności błogosławić Boga, ale także chwalić Go w przeciwnościach. Niech zatem w tym, co cierpicie, nie wyrywa się z waszego serca żadne szemranie przeciw Bogu, ponieważ nie wiadomo, na co nasz Stwórca to czyni. Może, wspaniałomyślny Synu, obraziłeś Go czymś w chwilach powodzenia i dlatego chce Cię oczyścić przez łagodną gorycz. Niech cię ani przemijające utrapienie nie łamie, ani nie dręczą materialne straty, ponieważ to, coś utracił, wielokrotnie będzie ci oddane, a nadto zyskasz wiekuiste radości, jeśli dzięki czyniąc w przeciwnościach cierpliwością zjednasz sobie Boga." List X, 12 do Libertyna, fragment
„Ufałem, nawet gdy mówiłem: «Jestem w wielkim ucisku»" (Ps 116, 10) Dziękuję i pozdrawiam.
OdpowiedzUsuń